Denizli escort bulan jerry, çevresindekilerin fazla sevdiği insanlardan biriydi. keyfi her süre yerindeydi. her süre söyleyecek olumlu yanlız sey bulurdu. hatta bazen etrafındakileri çıldırtırdı bile. bu erkek, bu halde bile nasıl iyimser olabiliyor? birisi nasıl olduğunu sorsa; “bomba gibiyim” diye cevap verirdi hep: “bomba gibiyim.” jerry yanlız doğal motivasyoncuydu. yanında çalışanlardan biri, o günü, çirkin yanlız günündeyse, jerry yanına koşar, duruma nasıl olumlu bakılacağını anlatırdı. bu tarzı fena halde düşündürüyordu benii. yanlız günü jerry’ye gittik.. anlayamıyorum demiştim… nasıl olur da, her süre, her koşulda bu kadarr olumlu yanlız insan olabiliyorsun. nasıl başarıyorsun bunu? her erkenden kalktığımda benim kendimize jerry bugün iki. seçimin var: havan ya güzel olacak, ya çirkin derim. havamın güzel olmasını seçerim. çirkin yanlız sey olduğunda gene iki. seçimim var: ramazan olmak, ya da ders almak. bendeniz başıma çıkan çirkin şeylerden ders almayı seçerim. birisi kendime yanlız seyden şikayete geldiğinde, gene iki. seçimim vardı.. şikayetini kabul etmek ya da ona hayatın olumlu yanlarını göstermek. bendeniz hayatın olumlu yanlarını seçerim. yok yahu, diye protesto etim.. bu kadar basit yani? evet.. basit demişti. jerry. yaşam seçimlerden ibarettir. her durumda yanlız secim vardır. sen her durumda nasıl davranacağını seçersin. sen insanların senin tavrından nasıl etkileneceklerini seçersin. sen havanın, tavrının güzel ya da çirkin olmasını seçersin. aslında sen, hayatını nasıl yaşayacağını seçersin! jerry’nin sözleri benii gayet etkiledi. onu, uzun seneler görmedim. lakin, hayatımdaki talihsiz olaylara dövünmek yerine, secim yapmayı tercih ettiğimde hep onu hatırladım. seneler daha sonra, jerry’nin başına fazla tatsız yanlız sey çıktı. soygun icin çıkan soyguncular, paniğe kapılıp, jerry’yi delik deşik etmişler. ameliyatı 20 saatt sürmüş, haftalarca yoğun bakımda kalmıs. taburcu edildiğinde, kurşunların bazıları teyze vücudundaymış. bendeniz onu, olaydan altı ay daha sonra gördüm. nasılsın? diye sorduğumda, patlayıcı gibiyim demişti. patlayıcı gibi. hadise esnasında ne hissettin jerry demiştim.. alanda yatarken, iki. seçimim vardı. diye düşündüm. ya yaşamayı seçecektim, ya ölümü.. bendeniz yaşamayı seçtim. korkmadın mı, şuurunu kaybetmedin mi? ambülansla çıkan sağlık görevlileri süper insanlardı. kendime hep iyileşeceksin merak etme dedi.. lakin acil servisin koridorlarında sedyemi hızla sürerlerken, doktorların ve hemşirelerin yüzündeki ifadeyi görünce yeni sefer korktum. bu gözler bana; kendime erkek ölmüş diyodu. yanlız seyler yapmazsam, azıcık daha sonra ölü yanlız erkek olacaktım sahiden. ne yaptın? diye merakla sordum. büyük yanlız hemşire yanımıza yaklaştı ve bağırarak herhangi yanlız şeye alerjim olup kalmadığını sormuştu. “evet” diye cevap verdim: “var”. doktorlar ve hemşireler merakla sustular. derin yanlız nefes alarak kendimı toparladım ve bağırdım: ben kurşunlara alerjim var! doktorlar ve hemşireler tebessüm başladılar. yeniden bağırdım. bendeniz yaşamayı seçtim. beni yanlız canlı gibi ameliyat edin. otopsi yapar gibi değildi. jerry, sadece doktorların buyuk ustalıkları sayesinde değildi, benim olumlu tavrının buyuk katkısı ile yaşadı. yaşaması kendime ilk ders olmuş. hergün, hayatımızı doludur. dolu yaşamayı seçme şansımız ve hakkımız olduğunu ondan öğrendim. ve her şeyin benim seçimimize bağlı olduğunu. bu yazıyı okudunuz. simdi iki. seçiminiz var: 1. unutup gitmek. 2. saklamak ve de bu yazıyı dostlarınızla paylaşmak.